Palmbeach - New York - Baltimore


Oostkust Amerika

In 2011 zeilden we hier van Noord naar Zuid en nu in omgekeerde richting.  Zaterdag 26 april moeten we in New York zijn, het is nu 5 april en dus wel tijd om nog het een en ander te doen. Tegen de avond vertrekken we uit  Palm Beach met bestemming  Cumberland Island. Ongeveer 250 mijl. We beginnen met een rustig windje en een aantal mijlen stroom mee.  Rustige nacht met veel cruise schepen die ons links en rechts passeren. Zondag ook een prima zeildag en maandag 7 april om 11.30 liggen we op anker voor Cumberland Island. Om ons heen nog een aantal zeilboten en aan de pier van het eiland komen de hele dag toerboten / ferry’s.  


Cumberland Island is een National Park en redelijk ongerept. Hoewel er nog wat mensen wonen of weekendhuis hebben is het verder leeg. Geen restaurant , geen winkel. Van de prachtige camping wordt veel gebruik gemaakt , waarschijnlijk wel echte natuur liefhebbers. Alles moet van huis meegenomen worden en afval mee terug. Vuilnisbakken hebben we op het eiland niet gezien.  Vroeger stonden hier grootse landhuizen van rijke families uit het Noorden. Er zijn slechts wat ruïnes van over. De natuur is mooi, grillige bomen behangen met Spaans mos. De Oceaan kant van het eiland heeft prachtige duinen en brede stranden. We maken lange wandelingen en genieten van de rust.  Gelukkig liggen we dicht bij de steiger want de BBmotor van de dinghy heeft kuurtjes.

Woensdag varen we naar St Marys, het plaatsje aan de Cunberland Inlet, een motor tochtje van 2,5 uur.

 De ankerplek vlak voor het dorp is uitstekend  Positie 30’45.8N en 081’28.4W ter informatie voor degenen die hier naartoe willen gaan want zowel  C-map als Navionic kaarten geven geen informatie meer.  St.Marys is een plaatsje wat een ieder kent uit enkele zoete Amerikaanse films , mooie oude huizen met grote open tuinen, keurige straten en vreselijk aardige mensen.   We krijgen een lijst met telefoon nummers  van leden van de zeilvereniging die aanbieden om bezoekende zeilers een lift naar de supermarkt te geven.  We maken er dankbaar gebruik van, bellen iemand op en 20 min later staat hij voor onze neus. Wat een gastvrijheid !  Het toeristenbureau heeft uitstekend internet en we brengen er een aantal uren door om weer eens orde op alle zaken te stellen. Ons data verbinding aan boord werkt  maar is niet goed genoeg voor bankzaken en downloads,  Het is aangenaam vertoeven in St Marýs.

Vrijdag 11 april vertrekken we . De volgende bestemming wordt Savannah,    100 mijl tot aan de verkenningsboei van de Savannah River . Weer een  aangename tocht , heerlijk met de Code0 gevaren. Het is nacht als we bij de boei zijn, nu nog23 mijl  de kronkelende rivier op . Savannah is een grote containerhaven (nr. 4 in USA). De rivier  is goed bebakend met licht en de wind is vrijwel verdwenen. We varen  rustig in het donker naar binnen is . Toch even schrikken wanneer een dergelijk groot containerschip ineens achter een bocht vandaan komt. Niet onverwacht want hij had ons al netjes opgeroepen, maar toch.  Het is mijn wacht maar wanneer we de stad naderen nemen de lichtjes op de kant  toe en  maak ik Har wakker.  Het wordt  tijd om met z’n 2en op te letten .


We kiezen voor citydock nr. 2 , aan River Street. De informatie in de gids was rommelig maar met dit  rustige weer  meren we af aan de drijvende steiger. Wanneer alle trossen en springs vast liggen ( sterk stomende rivier) gaan we lekker slapen.  Het uitzicht de volgende morgen is verrassend. We liggen echt midden in de stad aan een gezellige boulevard. Op ons  privé  dekterras  bekijken we de flanerende mensen,  maar we zijn ook zelf een bezienswaardigheid.  In het begin kletsen we nog uitgebreid  met mensen die allemaal hetzelfde vragen :  waar kom je vandaan, waar ga je naartoe, wat een mooie boot etc. etc. Na een tijdje  is de lol er een beetje af en houden het op wat standaard antwoorden en geloven het wel.
Gigantische container schepen varen de hele dag voorbij een indrukwekkend gezicht.


We zetten de fietsen in elkaar en gaan op verkenning. Achter en boven deze River Street boulevard begint de echte stad. Heel mooi met veel parken, oude statige huizen en leuke winkels. Dat wordt de volgende dag even shoppen voor mij!  Helaas komt na 2 dagen de douane aan boord en moeten we gaan inklaren. Een heel eind fietsen maar zo zie je veel van de stad.  We amuseren ons goed maar worden wat nerveus omdat het weer heel slecht is en blijft buiten en wij toch echt weg moeten. Intussen is het zondag 20 april  (Susan is jarig !!). Nog 6 dagen om New York te halen.


Op maandag  14 april zien we een kans om naar Beaufort te gaan. Wanneer we de motor starten, trossen los en weg willen varen zit het roer vast en de schroef is niet te bewegen. Har kan nog net op de kant springen om de lijnen weer vast te maken.  Oorzaak : een enorm dikke scheepstros onder de boot, Waarschijnlijk om het roer en rond de schroefas.  Har gaat zelf in het water, doet vele pogingen om de tros eruit te krijgen maar zonder succes.  Uiteindelijk moeten we een duiker zoeken die pas de volgende ochtend komt.  10 Minuten en $300 armer.  Conclusie : er moet een duikset aan boord komen en Har gaat een verkorte padi cursus doen.

Nu is de het weather window voorbij. We moeten wachten tot maandag 21 april en vertrekken we om 0500, met uitgaand tij brengt de rivier ons snel naar buiten. Het is erg koud.  In het begin kunnen we zeilen, de zee is enorm ruig en ik wordt zeeziek.  Om 2 uur moet de motor aan en die blijft draaien tot 05.30uur de volgende morgen. We vinden het beide heel vervelend om lang te motoren, zeker met ruig water.  Dinsdag mooi weer, de hele dag zeilen en de zee is weer tot rust gekomen.  Woensdag morgen vroeg gaan we bij Beaufort naar binnen om te tanken en een storm over te laten komen.  Of die er ooit geweest ik weet ik niet want in Beaufort was het heerlijk rustig weer. Maarja de gribfile zegt dat het stormt buiten  ………….  Om 1700 uur gaan we weer verder en kunnen we  zeilen tot middernacht. Dan weer 4 uur op de motor en weer zeilen.

Donderdag om 1400 passeren we Cape Hatteras, de zee is onrustig maar het gaat goed.  Zo gaat het door , zeilen, motoren, zeilen ………….. In de nacht van donderdag op vrijdag trekt een koufront over ons heen. Van ene op andere moment verandert de wind van ZO naar NW en maken we een fantastische klapgijp. Later komen we erachter dat we waarschijnlijk hier al de schade hebben opgelopen aan de giek neerhouder.

Wanner we zaterdag (26/4) bij Sandy Hook zijn (de ingang van New York Harbour) is Lars  al geland.  Natuurlijk word ik wat onrustig en kribbig omdat we volgens mij best harder kunnen motoren/varen. We overleggen regelmatig met Lars. Uiteindelijk zijn we om 20.00 bij 79th West Street Boat Basin Marina en staan Lars, Marieke en de kinderen (6 en 8) op de kade.

Dat was een pittige en lange  tocht (veel tegenwind)  voor ons en een flinke reis voor hun.  Kindertjes duiken gelijk in bed en wij volgen niet veel later.



Zondagmorgen is iedereen fris en klaar om New York te gaan verkennen. De familie blijft tot woensdagmiddag aan boord.  We doen dingen gezamenlijk en apart. Zij nemen de metro en wij de fiets.  We lunchen gezamenlijk, soms koffie in een parkje en dan voor hun de MMM winkel of Toys&Rus en wij een museum of gewoon lekker fietsen. Iedereen geniet en ’s avonds eten we vaak aan boord.  In het begin heerlijk weer maar vanaf dinsdag middag regent het. Als Larsxxx vertrekken moeten ze in de stromende regen naar de taxi lopen. Maar met goede vooruitzichten want ze vliegen naar Miami voor nog een paar warme, zonnige dagen in Napels.

Wij vertrekken donderdag  1 Mei ‘smiddags met uitgaand tij. Het is koud maar wel weer droog.  Eindbestemming Baltimore, deze keer geen haast.  De tocht naar het zuiden is bijna een omgekeerd verhaal. Nu steeds wind uit Z, ZW en ZO niet te geloven.  Wel veel minder wind en soms sukkelen we uren met 3 knopen langs de kust.  Na vrijdag regent het niet meer. We draaien onze wachten, lezen , veel computer spelletjes en slapen uitstekend. De watertanks zijn vol en er is  genoeg warm water. Ik begin maar eens met een wasje. We varen helemaal door naar Annapolis, krijgen op het allerlaatst in de Chesapeak Bay nog een akelige storm over ons heen. Zondag 4 mei om 20.30uur pakken we een mooring in de baai van Annapolis.

De volgende morgen ontdekken we  dat de schade aan de giek neerhouder nog veel erger is geworden er zijn  stukken afgebroken en verbogen.  Ook het zeil heeft weer scheuren en dunne plekken, al met al werk aan de winkel.  We kennen Atlantic Spars nog van 3 jaar geleden, zij gaan de neerhouder repareren. De zeilen zijn voor mijn rekening.  Helaas heeft de BBmotor nu besloten het niet meer te doen en moet Har roeien, gelukkig een oude sport van hem.  

Donderdag 8 mei zeilen we met mooi warm weer naar  Baltimore , daar blijft de boot voorlopig liggen en wij vertrekken weer naar Nederland. Deze keer omdat er begin juni een kleinkind verwacht wordt !.